עריכת הדף "בשורת הגאולה כא" (פסקה)

{{בשורת הגאולה}}
דעם כללות'דיקן אויפטו פון דעם היינטיקן יאָר – אויף וועלכן אידן גיבן דעם סימן און נאָמען "'''ה'''י' '''ת'''הא '''ש'''נת '''נ'''פלאות '''א'''ראנו" – אַ יאָר אויסגעצייכנט דערמיט וואָס ער איז "פעט" און אָנגעפילט מיט נסים ונפלאות פון דעם אויבערשטן וואָס קומען פאר לעיני כולם, (אויך) אַלס הכנה צו די נסים ונפלאות פון דער גאולה האמיתית והשלימה וועלכע קומט תיכף ומיד ממש, "כימי צאתך מארץ מצרים אראנו נפלאות"<ref name=":0">מיכה ז, טו.</ref> – ווי גערעדט און אונטערשטראָכן פיל מאָל במשך דעם יאָר.

<nowiki>*</nowiki> * *

דער שבת איז אויך די ספירה פון "מלכות שבגבורה", גילוי מלכא משיחא מתוך גבורת הגלות, און שבת פ' שמיני . . וואָס איז פאַרבונדן במיוחד מיט משיח צדקנו דער "כנור של ימות המשיח" איז פון "שמונה נימין"<ref name=":1">ערכין יג, ב. וש"נ.</ref> . . ביז אַז דאָס ברענגט גלייך דעם ענין פון תשיעי און פון עשירי יהי' קדש – די שלימות פון עשרה בגאולה האמיתית והשלימה ("עלי עשור"<ref name=":2">תהלים צב, ד.</ref>), "כנור של עשרה נימין"<ref name=":1" /> (שלמעלה מכנור של שמונה נימין).

ובהדגשה יתירה – מצד דעם װאָס גלייך בתחלת חודש אייר, בב' אייר, איז דער יום הולדת פון דעם רבי'ן מהר"ש, וידוע הוראתו ונתינת כח שלו בענין "מלכתחילה אַריבער"<ref name=":3">אגרות קודש אדמו"ר מהוריי"צ ח"א ע' תריז.</ref> – װאָס ער איז דער דור הששי (פון דעם בעש"ט), חזקה בכפליים, און דערפון קומט מען דערנאָך צום דור השביעי, דור השמיני, ביז דורנו זה – דור התשיעי (ג' פעמים ג' חזקה), וואָס ווערט די הכנה קרובה – בלי הפסק כלל – צו עשירי יהי' קדש בגאולה האמיתית והשלימה.

ובכל זה באַקומט יעדערער נאָכמער כח פון אתפשטותא דמשה<ref name=":4">זח"ג רעג, א. תקו"ז תס"ט. וראה תניא פמ"ד (סג, א).</ref> שבדורנו, כ"ק מו"ח אדמו"ר נשיא דורנו, ובפרט אז מ'האט היינט געלייענט אין בית הכנסת שלו . . און פון דעם בית תפלה ווערט נמשך דער כח אויך מחוץ לבית זה, בין בכל העולם כולו, אויך אין אַ פינה נדחת (בגשמיות וברוחניות) בעולם, ביז אַז עס ווערט "ביתי בית תפלה יקרא לכל העמים"<ref name=":5">ישעי' נו, ז.</ref>, צוזאַמען מיט "מקבץ נדחי ישראל עוד אקבץ עליו לנקבציו"<ref name=":6">שם, ח.</ref>,

– ווי עס ווערט נתקיים מעין זה בזמנים אלו (שנת נסים ושנת אראנו נפלאות) – דער "מקבץ נדחי ישראל" פון מדינה ההיא בלי הגבלות (ניט ווי ס'איז געווען פריער אז בכדי אַרויסגיין פון דאָרטן האָט מען געדארפט אנקומען צו אַ יחוס מיוחד און אַ דרישה מיוחדת), און זיי קומען אן אין ארץ ישראל, אויך אן הגבלות (ניט ווי ס'איז געווען בזמן לפני זה, כידוע ומפורסם) – וואָס דאָס איז צווישן די גילויים שלמעלה ממדידה והגבלה וואָס קומען פאָר נאָך בסוף זמן הגלות.

'''ובפשטות''':

'''יעדער איד''', אנשים נשים און אפילו טף, האָט די אחריות צו מוסיף זיין אין זיין עבודה צו ברענגען משיח צדקנו בפועל ממש!

דערפון איז פאַרשטאַנדיק, אַז עס האָט קיין אָרט ניט אַז אנשטאָט אַליין טאָן זאָל מען זיך פֿאַרלאָזן אויף אַנדערע אָדער אַרויפלייגן די אַרבעט אויף אַנדערע – נאָר דאָס איז די עבודה פון כל אחד ואחת, יעדערער דאַרף אַליין טאָן זיין עבודה "לשמש את קוני"<ref name=":7">משנה וברייתא סוף קידושין.</ref> (צוליב וועלכע "אני נבראתי"<ref name=":7" />), און ס'איז זיכער אַז ער האָט אויף דעם כחות (ווארום "איני מבקש כו' אלא לפי כחן"<ref name=":8">במדב"ר פי"ב, ג.</ref> כנ"ל).

און אין וואָס באַשטייט די עבודה – איז דאָס אויך בפשטות: אין מוסיף זיין בתורה ובמצוות, אין לימוד התורה – נגלה דתורה און פנימיות התורה, און אין קיום המצוות בהידור . . וכל זה – מתוך הצפי והתשוקה וכו' חזקה צו דער גאולה<ref name=":9">בל' חז"ל – "צפית לישועה" (שבת לא, סע"א). וראה רמב"ם הל' מלכים רפי"א: "כל מי שאינו מאמין בו (במלך המשיח), או מי שאינו '''מחכה לביאתו''' כו'". וראה לקו"ש חלק ל' ע' 182־3. וש"נ.</ref> – "אחכה לו בכל יום שיבוא"<ref name=":10">נוסח "אני מאמין". וראה לקו"ש חכ"ג ע' 394.</ref>, ווי מ'זאגט עס בכל יום בתפלה: "ותחזינה עינינו בשובך לציון ברחמים", און (בימי החול) – "את צמח דוד עבדך מהרה תצמיח". וכמדובר כמ"פ.

(משיחות ש"פ שמיני, מבה"ח וער"ח אייר תנש"א)