עריכת הדף "בשורת הגאולה מב" (פסקה)

{{בשורת הגאולה}}
ע"פ המדובר כמ"פ לאחרונה, אז לויט אַלע סימנים שטייען מיר היינט אויף דעם שוועל פון דער גאולה, ווען "הנה זה (משיח) בא"<ref name=":0">שה"ש ב, ח ובשהש"ר עה"פ.</ref>, ותיכף ומיד רגע לאח"ז – '''כבר''' בא.

דערפון איז אויך מובן בנוגע צו דער עבודה פון אידן וואָס פאָדערט זיך בשמחת תורה, והמשכה במשך כל השנה כולה, ובמיוחד בשנה זו – אַן עבודה דורכגענומען מיט דעם ענין פון גאולה און משיח. דאָס הייסט, אַז אַ אידן'ס אויפפירונג אין אַלע עניינים אין זיין טאָג טעגלעכן לעבן אויך בזמן הזה תיכף ומיד פֿאַר דער גאולה – אין מעין ובדוגמת דעם לעבן און הנהגה פון אידן בימות המשיח ממש.

[וואָס דאָס איז אויך די הדגשה המיוחדת בתקופה האחרונה בהנוגע דעם לימוד פון "הלכתא למשיחא", די הלכות וואָס זיינען נוגע צו דעם לעבן פון אידן בזמן הגאולה].

איינער פון די ענינים העיקריים לעתיד לבוא – אין (ווי געבראַכט פריער פון תניא) וואָס דעמאָלט וועט זיין די שלימות פון "אתה הראת לדעת כי ה' הוא האלקים אין עוד מלבדו"<ref name=":1">ואתחנן ד, לה.</ref>; עס וועט נתגלה ווערן בכל העולם כולו אַז עס איז ניט קיין מציאות אחרת זולתו ית', "אין עוד מלבדו".

ובדוגמת זה פאָדערט זיך אויך אין דעם לעבן פון אַ אידן – אַז ער זאל דערהערן און פילן בכל עניניו ממש, אַז "אין עוד מלבדו". דאָס הייסט: ניט בלויז אַז די '''כוונה''' און '''תכלית''' פון אַלע עניני העולם אין אלקות, ובמילא איז זיין עבודה אין אַן אופן וואָס "כל מעשיך לשם שמים"<ref name=":2">אבות פ"ב מי"ב. רמב"ם הל' דיעות ספ"ג. טושו"ע או"ח סרל"א.</ref>, און "בכל דרכיך דעהו"<ref name=":3">משלי ג, ו. וראה רמב"ם וטושו"ע שם. שו"ע אדה"ז או"ח סקנ"ו ס"ב.</ref>, אָבער ס'איז פאַראַן אַ מציאות פון "חול", "מעשיך" און "דרכיך" (נאָר – תכליתם אין קדושה), נאָר נאָכטער: אַז די עניני העולם עצמם זיינען אלקות, און במילא "הערט" זיך מלכתחילה כלל ניט קיין אַנדער מציאות, ווארום "אין עוד מלבדו" . . .

– ועפ"ז אולי יש לומר דעם ביאור אין דעם עיכוב המבהיל פון דער גאולה – אַז דאָס איז מצד דעם וואָס באַ אידן האָט געפעלט שלימות אין דער דרגא פון עבודה באופן פון "אני '''לא''' נבראתי '''אלא''' לשמש את קוני"<ref name=":4">משנה וברייתא סוף קידושין. כ"ה גירסת הש"ס כת"י (אוסף כתבי היד של תלמוד הבבלי, ירושלים תשכ"ד) במשנה וברייתא הנ"ל. וכן הובא במלאכת שלמה למשנה שם. וראה גם יל"ש ירמי' רמז רעו.</ref>, וואָס דוקא דורך דעם קומט מען צו דער גאולה וועלכע וועט זיין אין דעם אופן (פון "אין עוד מלבדו"). – איצטער איז אָבער דער עיכוב שוין אויך אַראָפּ, ובמילא איז "הכל מוכן לסעודה", סעודת לויתן ושור הבר ויין המשומר<ref name=":5">ראה ברכות לד, ב. ב"ב עה, א. ויק"ר פי"ג, ג. ועוד.</ref> בגאולה האמיתית והשלימה תיכף ומיד ממש.

. . . חז"ל זאָגן<ref name=":6">שבת קיט, ב.</ref>: "אל תגעו '''במשיחי'''<ref name=":7">דברי הימים־א טז, כב.</ref> אלו תינוקות של בית רבן".

איינער פון די ביאורים אין דעם (נוסף אויף דעם פירוש אין מפרשים): דער חינוך פון תינוקות של בית רבן דאַרף זיין אין אַן אופן אַז די תינוקות ווערן אינגאנצן דורכגענומען און דורכגעדרונגען מיט דעם ענין און נקודה פון "משיח", אַזוי, אַז בשעת מ'גיט נאָר אַ קוק אויף א אידיש קינד איז וואָס זעט מען? – משיח'ן!

זייער גאַנצע מציאות איז "משיח" – דער גילוי פון "אתה הראת גו' אין עוד מלבדו".

. . . דער ענין איז ספּעציעל אונטערשטראכן אין די תינוקות של בית רבן פון אונזער דור – וועלכע ווערן אָנגערופן (בהסכמת גדולי ישראל) מיטן נאָמען "צבאות השם":

דער נאָמען "צבאות השם" באדייט – אַז די קינדער זיינען אינגאנצן איבערגעגעבן און בטל צו דעם אויבערשטן, בדוגמא (און נאָך מער ווי "סאלדאטן" צו זייער "גענעראל" . . דערפון איז מובן, אַז אין די אידישע קינדער – אינגעלעך און מיידעלעך – פון אונזער דור, איז נאָך מער ניכר בגלוי ווי זיי זיינען "משיחי", "משיח'''י'''" פון דעם אויבערשטן אַליין, וועלכע ווערט די הכנה והקדמה קרובה אויף דער התגלות פון דעם משיח הכללי פון אַלע אידן, בגאולה האמיתית והשלימה.

"וכימי צאתך מארץ מצרים אראנו נפלאות"<ref name=":8">מיכה ז, טו.</ref>: כשם ווי דעמאָלט "יצאו כל צבאות ה' מארץ מצרים"<ref name=":9">בא יב, מא.</ref>, אַזוי וועלן די "צבאות השם" פון אונזער דור ארויסגיין פון דעם איצטיקן גלות לגאולה האמיתית והשלימה ותיכף ומיד ממש.

(משיחות ליל שמחת קודם הקפות תשנ"ב)