עריכת הדף "בשורת הגאולה סה" (פסקה)

{{בשורת הגאולה}}
אונזער דור איז דער לעצטער דור פון גלות און דער ערשטער דור פון דער גאולה – ווי כ"ק מו"ח אדמו"ר דער בעל ההילולא האָט מכריז ומודיע געווען כמ"פ, אז מ'האט שוין אַלץ פאַרענדיקט און איצטער דאַרף מען נאר מקבל זיין משיח צדקנו בפועל ממש – במילא איז פאַרשטאַנדיק, אז אויב בינתיים אין געווען אַן ענין של הסתלקות, ווי דאָס איז געווען בכ"ב שבט בארבע שנים לפני זה (שנת ה'תשמ"ח), איז דאָס אך ורק בכדי צו ברענגען די איינציקע עלי' װאָס איז נאָך געבליבן – די עלי' פון דער גאולה האמיתית והשלימה.

. . . מ'האט גערעדט מערערע מאָל דעם געוואלדיקן חידוש ועילוי פון דעם דור – דער לעצטער דור פון גלות און דער ערשטער דור פון גאולה – אַז ער שטעלט מיט זיך פאר דעם גמר וסיום פון "מעשינו ועבודתינו"<ref name=":0">תניא רפל"ז.</ref> פון אידן במשך כל הדורות שלפני זה, צו פאַרענדיקן די לעצטע בירורים אין גלות, ובלשון כ"ק מו"ח אדמו"ר<ref name=":1">שיחת שמח"ת תרפ"ט.</ref> – "צופוצן די קנעפּלעך"; אונזער עבודה באַשטייט אין ברענגען די גאולה בפועל פֿאַר דעם דור און פאַר אַלע דורות שלפני זה! דאָס הייסט, אַז אין דעם דור איז מען מסיים מעשינו ועבודתינו פון אידן במשך כל הדורות.

. . . אין דעם דור פון נשיא דורנו גופא זיינען פאַראַן עטלעכע שלבים ותקופות, ובכללות – דריי שלבים: (א) יום עשירי לחודש אחד עשר (יו"ד שבט ת"ש '''יו"ד''') – דער סיום התקופה פון עבודת כ"ק מו"ח אדמו"ר נשיא דורנו בחיים חיותו בעלמא דין. (ב) דער יום למחרתו – יום אחד עשר לחודש אחד עשר (דער ערשטער גאַנצער טאָג לאחרי ההסתלקות), ובמיוחד בשנת עשתי עשר (תש'''י"א''')<ref name=":2">ראה סה"ש תש"נ ח"א ע' 255 הערה 99.</ref> – ווען עס האָט זיך אָנגעהויבן דער המשך וחידוש פון א נייער תקופה ו"נתלו המאורות" פון דעם דור השביעי פון אַלטן רבי'ן (אָדער דור התשיעי פון בעש"ט). (ג) די תקופה נאָך דער הסתלקות פון בתו של כ"ק מו"ח אדמו"ר ביום כ"ב לחודש אחד עשר (כ"ב שבט תשמ"ח).

. . . יום העשירי בחודש האחד עשר גייט אויף דעם סיום וגמר העבודה פון מברר זיין די לעצטע "שיריים" פון גלות, "צופוצן די קנעפּלעך".

. . . דער יום למחרתו – יום אחד עשר לחודש אחד עשר – באדייט אַז נוסף און נאָך דער עבודה פון יום עשירי בחודש אחד עשר, דערגרייכט מען און מען ווערט נתעלה (לויט דעם כלל פון "מעלין בקודש"<ref name=":3">ברכות כח א. וש"נ.</ref>) אויך צו דעם גילוי (יום) פון אחד עשר.

. . . אין דעם גופא קומט מען דערנאך צו נאָך אַ העכערע דרגא – אז מ'האַלט שוין נאָך דעם סיום העבודה פון אַלע בירורים, און מ'האט שוין אויך "צוגעפונט די קנעפ" וכו', און מ'דארף נאָר שטיין גרייט צו מקבל זיין משיח צדקנו – די שלימות פון אחד עשר (אינגאנצן שלא בערך צו עשר) . . כמרומז אין '''כ"ב''' שבט . . אחד עשר בכפליים.

. . . נאָך כ"ב שבט (יום הסתלקות פון בתו) האָט זיך אויפגעטאָן דער שלב האחרון אין צוגרייטן די וועלט (אַלס אַ דירה לו יתברך בתחתונים) צו דער גאולה . . שלימות ענין זה קומט ע"י ובשכר נשי ובנות ישראל.

. . . דערפון האָט מען דעם לימוד פאַר נשי ובנות ישראל בכלל, ובמיוחד – פאַר די שלוחות תחיינה פון כ"ק מו"ח אדמו"ר נשיא דורנו – וועלכע האבן זיך דא צוזאַמענגעקליבן מכל קצוי תבל אין דעם "כינוס השלוחות העולמי" . . בזמננו זה, די לעצטע רגעים פֿאַר דער גאולה – צו מעורר זיין זיך און אַלע נשי ובנות ישראל וועגן דעם גודל הזכות פון נשי ובנות ישראל צו ברענגען די גאולה האמיתית והשלימה תיכף ומיד ממש, וועלכע קומט "בשכר נשים צדקניות שיש בדור"<ref name=":4">יל"ש רות רמז תרו בסופו (ממדרש זוטא רות).</ref>, כנ"ל.

(משיחות ש"פ יתרו, כ"ף שבט, וליל ויום ב' פ' משפטים, כ"ב שבט תשנ"ב)