עריכת הדף "בשורת הגאולה לז" (פסקה)

{{בשורת הגאולה}}
ע"פ המדובר כמה פעמים ובפרט לאחרונה – וועגן דער הכרזה והודעה פון כ"ק מו"ח אדמו"ר נשיא דורנו<ref name=":0">"קול קורא" ב"הקריאה והקדושה" (סיון־תמוז תש"א. אלול תש"ב) – נדפסו באגרות־קודש אדמו"ר מהוריי"צ ח"ה ע' שסא ואילך. שעז ואילך. תח ואילך. ח"ו ע' תל ואילך.</ref>: "לאלתר לתשובה (ובמילא איז) לאלתר לגאולה", אז מ'האט שוין אַלץ פאַרענדיקט, אויך דער "צופוצן די קנעפ"<ref name=":1">ראה שיחת שמח"ת תרפ"ט.</ref>, און עס דאַרף נאָר זיין "עמדו<ref name=":2">אגרות־קודש שלו ח"ד ע' רעט. וש"נ.</ref> הכן כולכם"<ref name=":3">ראה "היום יום" ט"ו טבת. ובכ"מ.</ref> – און דאָס האָט מען שוין אויך פאַרענדיקט אויף צו מקבל זיין פני משיח צדקנו תיכף ומיד ממש – איז פאַרשטאנדיק, אז מ'האַלט שוין איצטער באַ דעם זמן פון קיום היעוד "ואשיבה<ref name=":4">ישעי' א, כו.</ref> שופטיך כו' ויועציך"<ref name=":5">ראה פיה"מ להרמב"ם סנהדרין פ"א מ"ג, דמשמע שם ש"ואשיבה שופטיך גו" יהי' עוד "לפני בוא המשיח" וכהסיום בכתוב זה "'''אחרי כן''' יקרא לך עיר הצדק גו". וראה לקו"ש ח"ט ע' 105 הערה 74.</ref>, און נאכמער: כבתחילה: מ'האט שוין די התחלה דערפון, כדלקמן.

. . . בכל הדורות – אויך לפני תחה"מ של משה – איז נוגע די הלכה צו וויסן אַז "הא־ל מנבא את בני האדם"<ref name=":6">רמב"ם הל' יסודי התורה רפ"ז.</ref> (גילוי אלקות בגדרי הנבראים), ביז די שלימות בזה ווי ס'איז געווען באַ משה<ref name=":7">לקו"ש חכ"ג ע' 71. ע"ש.</ref>. און נאכמער – בכל דור איז שייך אז "נביא אקים להם גו' '''כמוך'''"<ref name=":8">פרשתנו יח, יח.</ref>, ווי דער רמב"ם איז מבאר<ref name=":9">שם פ"ח ה"ב.</ref> אז "כל נביא שיעמד אחר משה רבינו אין אנו מאמינים בו מפני האות לבדו כו' אלא מפני המצוה שצוה '''משה בתורה''' כו'", ד.ה. אַז יעדער נביא איז אַ המשך פון נבואת משה ותורתו (נאָר אין דעם '''גילוי''' הנבואה זיינען פאַראַן חילוקי דרגות, ווי דער רמב"ם אין מבאר<ref name=":10">פ"ז ה"ו.</ref>). ובדורנו נשיא דורנו כ"ק מו"ח אדמו"ר.

ובפרט לאחרי וואָס "תחזור הנבואה לישראל"<ref name=":11">רמב"ם אגרת תימן פ"ג.</ref>, וואָס איז "הקדמת משיח"<ref name=":11" /> – די נבואה וואָס וועט זיין באַ משיח צדקנו וואָס "נביאי<ref name=":12">רמב"ם הל' תשובה פ"ט ה"ב.</ref> גדול הוא קרוב למשה רבינו"), ואמרו חז"ל<ref name=":13">ראה שמו"ר פ"ב, ד. זח"א רנג, א. שער הפסוקים פ' ויחי. תו"א ר"פ משפטים.</ref> אַז "גואל ראשון (משה) הוא גואל אחרון", און בכל דור ודור איז דאָ איינער וואָס איז ראוי לזה – דעריבער דאַרף מען וויסן אַלס אַ הלכה אויך בזמן הזה (נאָך פֿאַר דער גאולה), אז ס'איז דאָ די מציאות פון גילוי הנבואה (בא משיח עוד לפני הגאולה), אַלס אַ מעין והתחלה ("יועציך '''כבתחלה'''") צו שלימות גילוי הנבואה לאחרי הגאולה. דאָס הייסט, אַז דאָס איז ניט קיין חידוש וואָס וועט זיך אויפטאָן ערשט נאָך דער גאולה, נאָר די התחלה בזה ווערט שוין אויפגעטאָן פריער בבחי' "יועציך כבתחלה", דעריבער שרייבט עס דער רמב"ם אין זיין ספר הלכות (ובפרט אַז דער רמב"ם שרייבט בספרו אויך די הלכות וואָס זיינען נוגע לימות המשיח, אויך – די הקדמה לזה).

ע"פ הנ"ל וועט מען פאַרשטיין דעם אויפטו פון די לעצטע דורות בכלל ובפרט פון דעם איצטיקן דור ובפרט אין דעם איצטיקן זמן, וואָס לויט הכרזת והודעת כ"ק מו"ח אדמו"ר '''נשיא דורנו''' האָט מען שוין אַלץ פֿאַרענדיקט, און לויט אַלע סימנים האַלט מען שוין אין די לעצטע רגעים פֿאַר דער גאולה.

. . . מ'האט די שלימות פון יפוצו מעינותיך חוצה בכל קצוי תבל, ובאופן המובן בשכל בני אדם, אפילו פון אַזאַ וואָס געפינט זיך אין חוצה שאין חוצה הימנו, און אויך – דער תרגום פון פנימיות התורה ותורת החסידות אין לשון עם ועם [רוסיש, וכיו"ב] דורך כ"ק מו"ח אדמו"ר נשיא דורנו, ובאופן דהולך ומוסיף ואור, ביז בימים האחרונים – אויך אָפּגעדרוקט (ספר התניא, תושב"כ פון חסידות<ref name=":15">מכתב כ"ק מו"ח אדמו"ר – נדפס בקיצורים והערות לתניא ע' קיח ואילך. אגרות קודש שלו ח"ד ע' רבא ואילך. וראה שם ח"ה ע' צ.</ref>) אויף "ברייל", דער כתב פאַר "סגי נהור" ר"ל (כמדובר לעיל<ref name=":16">שיחת ש"פ עקב (סה"ש ה'תנש"א ע' 764 ואילך).</ref>).

וע"פ די הכרזה הנ"ל פון כ"ק מו"ח אדמו"ר, אז מ'האט שוין פאַרענדיקט אַלע עניני העבודה, כולל די עבודה פון רבותינו נשיאינו אַלס "שופטיך" און "יועציך" עד היום הזה, און "אכשור דרי"<ref name=":17">ל' חז"ל – יבמות לט, ב. חולין צג, ב.</ref> '''כפשוטו''' – איז פאַרשטאַנדיק, אַז ס'איז שוין געקומען די צייט פון "ואשיבה שופטיך כבראשונה ויועציך כבתחלה" בתכלית השלימות (און מ'דארף ניט אָנקומען צו שוטרים, ווייל ס'איז שוין אַלץ מבורר), לאחרי די טעימה והתחלה בזה דורך רבותינו נשיאינו<ref name=":18">ראה פיה"מ להרמב"ם שבהערה 6: ואשיבה שופטיך כבראשונה ויועציך כבתחילה . . זה יהי' בלי ספק בשיכון הבורא ית' לבות בני אדם ותרבה זכותם ותשוקתם לשם יתברך ותגדל חכמתם לפני בוא המשיח כו'.</ref>.

דערפון איז פאַרשטאַנדיק דער לימוד וואָס יעדערער האָט שטייענדיק אין שבת פרשת שופטים בדורנו זה ובפרט בזמן האחרון, די לעצטע רגעים פון גלות – אַז עס דארף זיין אַן עבודה בהתאם מדה כנגד מדה צו מצב הגאולה:

צו מפרסם זיין באַ זיך און ביי אַלע צו וועמען מ'קען דערגרייכן – אז מ'דארף אויף זיך מקבל זיין און אויף זיך אננעמען (מיט נאָכטער שטאַרקייט) די הוראות רעצרת פון די "שופטיך" און "יועציך" שבדורנו – "מאן מלכי רבנן"<ref name=":19">ראה גיטין סב, א.</ref> בכלל, ובפרט נשיא דורנו – וועלכער קומט בהמשך צו רבותינו נשיאינו שלפניו – דער שופט דורנו ויועץ דורנו און נביא דורנו,

וכציווי התורה הנ"ל<ref name=":8" />: "נביא אקים להם מקרב אחיהם כמוך ונתתי דברי בפיו ודיבר אליהם את כל אשר אצונו", "אליו תשמעון"<ref name=":20">פרשתנו יח, טו.</ref>, וכפס"ד הרמב"ם הנ"ל, אַז אויב איינער האָט די מעלות ושלימויות וואָס אַ נביא דאַרף האָבן און באַווייזט אותות ומופתים – ווי מ'האט געזען און מ'זעט בהמשך קיום ברכותיו בא נשיא דורנו – איז "אין אנו מאמינים בו מפני האות לבדו כו' אלא מפני המצוה שצוה משה בתורה ואמר אם נתן אות אליו תשמעון", דורך דעם וואָס "יאמר דברים העתידים להיות בעולם ויאמנו דבריו"<ref name=":21">רמב"ם שם רפ"י.</ref> (ווי מ'האט עס געזען באַ כ"ק מו"ח אדמו"ר),

און נאכמער: "נביא שהעיד לו נביא אחר שהוא נביא – ווי דאָס איז בנוגע צו נשיא דורנו, און דאָס ווערט נמשך בדור שלאחריו ע"י תלמידיו כו' – הרי הוא בחזקת נביא ואין זה השני צריך חקירה"<ref name=":14">שם ה"ה.</ref>; מ'דארף אים פאלגן גלייך תיכף ומיד נאָך "קודם שיעשה אות", און "אסור לחשוב אחריו ולהרהר בנבואתו שמא אינו אמת ואסור לנסותו יותר מדי כו' שנאמר<ref name=":22">ואתחנן ו, טז.</ref> לא תנסו את ה' אלקיכם כאשר נסיתם במסה כו' אלא מאחר שנודע שזה נביא יאמינו וידעו כי ה' בקרבם ולא יהרהרו ולא יחשבו אחריו כו'"<ref name=":14" />, ווארום מ'איז מאמין אין דברי הנביא, ניט ווייל דאס איז זיינע דעם נביאיס רייך, נאר ווייל דאס איז דעם '''אויבערשטן'ס''' רייך דורך '''דעם''' נביא!

. . . האָט מען די הוראה כנ"ל, אז מ'דארף מפרסם זיין לכל אנשי הדור, אז מ'האט זוכה געווען אַז דער אויבערשטער האָט אויסגעקליבן און ממנה געווען אַ בעל־בחירה, וואָס מצד עצמו איז ער שלא בערך העכער פון אנשי הדור, אַז ער זאָל זיין "שופטיך" און "יועציך" און דער נביא הדור, וועלכער זאָל אָנווייזן הוראות און געבן עצות בנוגע צו דער עבודה פון אַלע אידן און אַלע מענטשן פון דעם דור, בכל עניני תורה ומצוות, און בנוגע צו דעם אַלגעמיינעם טאָג טעגלעכן לעבן און אויפפירונגען, אויך אין "בכל דרכיך (דעהו)" און "כל מעשיך (יהיו לשם שמים)"<ref name=":23">משלי ג, ו. אבות פ"ב מי"ב. וראה רמב"ם הל' דיעות ספ"ג. טושו"ע או"ח סרל"א.</ref>,

ביז – די נבואה העיקרית – די נבואה<ref name=":24">לא רק בתור חכם ושופט אלא בתור נביא, שזהו בודאות – ראה מאמרי אדה"ז הקצרים ע' שנה־ו.</ref> אַז "לאלתר לגאולה" און תיכף ומיד ממש "הנה זה (משיח) בא"<ref name=":25">שה"ש ב, ח ובשהש"ר עה"פ.</ref>.

. . . און דורך דער קבלה וקיום ההוראות פון "שופטיך" און ה"יועציך" שבדורנו – ווערט דורך דעם גופא דער מעין און התחלה פון קיום התפלה<ref name=":26">ברכה הי"א בתפלת העמידה.</ref> "השיבה שופטינו כבראשונה ויועצינו כבתחלה" בגאולה האמיתית והשלימה, במכ"ש פון דעם וואָס "סוף מעשה במחשבה תחלה"<ref name=":27">פיוט "לכה דודי".</ref>, עאכו"כ אַז דאָס איז שוין אויך אין דיבור ("ניב שפתיים", ענין הנבואה), ווי ס'איז נהוג לאחרונה צו אַרויסברענגען די דברים בדיבור, כולל ובמיוחד – אַז אָט אָט קומט די גאולה.

– וואָס עפ"ז האָט מען אויך אַן ענטפער אויף דער שאלה וואָס מ'פרעגט אויף דעם וואס מ'רעדט לאחרונה אַז די גאולה קומט תיכף ומיד ממש – לכאורה: ווי קען דאָס אַזוי גלאַטיק דורכגין און מצליח זיין; ווי וועלן די בני־בית זיך אָפּרופען אויף דעם, און וואָס וועט די וועלט זאָגן אויף דעם?! איז דער ענטפער, אַז אויב די עניני הגאולה וואָלטן געווען אַ חידוש, וואָלט אפשר געווען אַן ארט אויף דער שאלה; וויבאלד אָבער אַז די גאולה איז ניט קיין חידוש דבר, נאָר כל עניני הגאולה האָבן זיך שוין אָנגעהויבן ("כבתחלה") און זיינען שוין נמשך ונתקבל געוואָרן אין עולם הזה הגשמי התחתון שאין תחתון למטה ממנו (בבחי' "ויועציך כבתחלה") – וועט ניט זיין אַ פּלא ווען די גאולה קומט תיכף ומיד ממש!

(משיחות ש"פ שופטים, ז' אלול תנש"א)