2,086
עריכות
מ
החלפת טקסט – "[[תורה אור/" ב־"[[תורה אור (אדמו"ר הזקן)/"
מ (החלפת טקסט – "{{לקוטי שיחות חלק א}}↵== " ב־"{{לקוטי שיחות חלק א}} == פרשת ") |
מ (החלפת טקסט – "[[תורה אור/" ב־"[[תורה אור (אדמו"ר הזקן)/") |
||
| שורה 113: | שורה 113: | ||
וואָס דאָס איז אויך דער דיוק פון דעם דאָפּלטן לשון: "לפני מי אתם מטהרים" און – "מי מטהר אתכם". די ערשטע – לפני מי אתם מטהרים – איז די תשובה מלמטה למעלה – די תשובה אויף זינד. די צווייטע – מי מטהר אתכם – איז די תשובה מלמעלה למטה – והרוח תשוב אל האלקים אשר נתנה. | וואָס דאָס איז אויך דער דיוק פון דעם דאָפּלטן לשון: "לפני מי אתם מטהרים" און – "מי מטהר אתכם". די ערשטע – לפני מי אתם מטהרים – איז די תשובה מלמטה למעלה – די תשובה אויף זינד. די צווייטע – מי מטהר אתכם – איז די תשובה מלמעלה למטה – והרוח תשוב אל האלקים אשר נתנה. | ||
קען מען זאָגן, אַז די צוויי ענינים פון תשובה זיינען מרומז אויך אין פרשת נח – ווי עס איז באַוואוסט דער פירוק פון בעל שם טוב אויפן פסוק בא אל התיבה – מען זאָל אַריינגיין אין די אותיות פון תורה און תפלה, וואָס די דאָזיקע צוויי ענינים – תורה און תפלה – זיינען מלמעלה למטה (תורה) און מלמטה למעלה (תפלה). אותיות פון תורה זיינען אין דער בחינה פון אבנים וואָס זיינען געמאַכט בידי שמים, אותיות פון תפלה זיינען צוגעגליכן צו לבנים (ציגל), וואָס דאָס זיינען אַבנים שבידי אדם{{הערה|זע [[תורה אור/משפטים|תורה אור פ' משפטים]] עז, ד. ואילך.}}. | קען מען זאָגן, אַז די צוויי ענינים פון תשובה זיינען מרומז אויך אין פרשת נח – ווי עס איז באַוואוסט דער פירוק פון בעל שם טוב אויפן פסוק בא אל התיבה – מען זאָל אַריינגיין אין די אותיות פון תורה און תפלה, וואָס די דאָזיקע צוויי ענינים – תורה און תפלה – זיינען מלמעלה למטה (תורה) און מלמטה למעלה (תפלה). אותיות פון תורה זיינען אין דער בחינה פון אבנים וואָס זיינען געמאַכט בידי שמים, אותיות פון תפלה זיינען צוגעגליכן צו לבנים (ציגל), וואָס דאָס זיינען אַבנים שבידי אדם{{הערה|זע [[תורה אור (אדמו"ר הזקן)/משפטים|תורה אור פ' משפטים]] עז, ד. ואילך.}}. | ||
יב. דער ענין פון רעותא דליבא און מסירת נפש וואָס איז העכער פון טעם ודעת, איז פאַראַן אין פאַרשידענע אופנים – הויכע און נידעריקע. | יב. דער ענין פון רעותא דליבא און מסירת נפש וואָס איז העכער פון טעם ודעת, איז פאַראַן אין פאַרשידענע אופנים – הויכע און נידעריקע. | ||
מסירת נפש מיינט מסירת הרצון{{הערה|[[תורה אור/מקץ|תורה אור פ' מקץ]] לו, ב.}} – איבערגעבן דעם אייגענעם ווילן, און ווי די גמרא זאָגט – מה לי קטלא כולה מה לי קטלא פלגא{{הערה|בבא קמא סה, א.}}, איז מיט יעדער בויג וואָס אַ איד בויגט זיך צוליב דעם אויבערשטן, אַפילו מיט אַ תנועה קלה – איז דאָס אַ קטלא פלגא, איז דאָס אויך מסירת נפש. פון דער אַנדערער זייט אַפילו דער וועלכער איז אַ גדול שבגדולים, איז פאַר אים אויך ניט גענוג די עבודה וואָס על פי טעם ודעת, נאָר אויך ביי אים מוז זיין דער בויג מיט מסירת נפש, וואָס דוקא דעמאָלט וועט ער נעמען ג־טלעכקייט, אַזוי ווי עס שטייט מרום וקדוש אשכון, ואת דכא ושפל רוח{{הערה|[[ישעיה פרק נו|ישעי' נו, טו]].}} – דוקא. | מסירת נפש מיינט מסירת הרצון{{הערה|[[תורה אור (אדמו"ר הזקן)/מקץ|תורה אור פ' מקץ]] לו, ב.}} – איבערגעבן דעם אייגענעם ווילן, און ווי די גמרא זאָגט – מה לי קטלא כולה מה לי קטלא פלגא{{הערה|בבא קמא סה, א.}}, איז מיט יעדער בויג וואָס אַ איד בויגט זיך צוליב דעם אויבערשטן, אַפילו מיט אַ תנועה קלה – איז דאָס אַ קטלא פלגא, איז דאָס אויך מסירת נפש. פון דער אַנדערער זייט אַפילו דער וועלכער איז אַ גדול שבגדולים, איז פאַר אים אויך ניט גענוג די עבודה וואָס על פי טעם ודעת, נאָר אויך ביי אים מוז זיין דער בויג מיט מסירת נפש, וואָס דוקא דעמאָלט וועט ער נעמען ג־טלעכקייט, אַזוי ווי עס שטייט מרום וקדוש אשכון, ואת דכא ושפל רוח{{הערה|[[ישעיה פרק נו|ישעי' נו, טו]].}} – דוקא. | ||
ער קען ניט טענה'ען, וויבאַלד אַז ער איז אַ גדול שבגדולים, איז פאַרוואָס פאַר אים ניט גענוג טעם ודעת? ער מיט זיין טעם ודעת טוט דאָך אויף ניט ווייניקער ווי אַ צווייטער מיט מסירת נפש? | ער קען ניט טענה'ען, וויבאַלד אַז ער איז אַ גדול שבגדולים, איז פאַרוואָס פאַר אים ניט גענוג טעם ודעת? ער מיט זיין טעם ודעת טוט דאָך אויף ניט ווייניקער ווי אַ צווייטער מיט מסירת נפש? | ||
זאָגט מען אים אַז עס דאַרף זיין "בכל מאדך"{{הערה|[[דברים פרק ו|דברים ו, ה]].}}, מאד שלך{{הערה|[[תורה אור/מקץ|תורה אור מקץ]] לט, ד. ובכמה מקומות.}}, און כל זמן ער שטייט אין זיין אייגענעם טעם ודעת, קען ער ניט נעמען ג־טלעכקייט, אויף נעמען ג־טלעכקייט מוז מען האָבן מסירת נפש דוקא. | זאָגט מען אים אַז עס דאַרף זיין "בכל מאדך"{{הערה|[[דברים פרק ו|דברים ו, ה]].}}, מאד שלך{{הערה|[[תורה אור (אדמו"ר הזקן)/מקץ|תורה אור מקץ]] לט, ד. ובכמה מקומות.}}, און כל זמן ער שטייט אין זיין אייגענעם טעם ודעת, קען ער ניט נעמען ג־טלעכקייט, אויף נעמען ג־טלעכקייט מוז מען האָבן מסירת נפש דוקא. | ||
אַזוי איז אויך מיטן לערנען חסידות: אַפילו דער וואָס לערנט חסידות בשופי און פירט זיך לויט אירע מנהגים און אָנווייזונגען, און בשעת ער קוקט אויף דעם אַרום, קען זיך אים דוכטן אַז ער שטייט שוין אין שפיץ – זאָגט מען אים אַז עס איז ניט גענוג – מען מוז האָבן עבודה און עבודה מיט מסירת נפש. | אַזוי איז אויך מיטן לערנען חסידות: אַפילו דער וואָס לערנט חסידות בשופי און פירט זיך לויט אירע מנהגים און אָנווייזונגען, און בשעת ער קוקט אויף דעם אַרום, קען זיך אים דוכטן אַז ער שטייט שוין אין שפיץ – זאָגט מען אים אַז עס איז ניט גענוג – מען מוז האָבן עבודה און עבודה מיט מסירת נפש. | ||