לקוטי שיחות חלק א/נח: הבדלים בין גרסאות בדף
חסיד אמיתי (שיחה | תרומות) (הקלדה) |
חסיד אמיתי (שיחה | תרומות) אין תקציר עריכה |
||
| שורה 1: | שורה 1: | ||
{{לקוטי שיחות חלק א}}א. אין תורה אור פ' נח ווערט דערקלערט, אַז דער מבול איז געווען ניט נאָר א שטראָף, נאָר אויך אַן ענין פון טהרה (רייניקונג) - דער מבול האָט מטהר געווען די וועלט, וועלכע איז פאַרן מבול געווען אַן אומריינע. און דערפאַר איז דער מבול געווען 40 טעג - אנטקעגן די 40 סאָה פון מקוה. דערפאַר ווערט דער מבול אָנגערופן "מי נח" | {{לקוטי שיחות חלק א}}א. אין תורה אור פ' נח ווערט דערקלערט, אַז דער מבול איז געווען ניט נאָר א שטראָף, נאָר אויך אַן ענין פון טהרה (רייניקונג) - דער מבול האָט מטהר געווען די וועלט, וועלכע איז פאַרן מבול געווען אַן אומריינע. און דערפאַר איז דער מבול געווען 40 טעג - אנטקעגן די 40 סאָה פון מקוה. דערפאַר ווערט דער מבול אָנגערופן "מי נח"{{הערה|ישעי' נד, ט.}} - נייחא דרוחא (נחת רוח){{הערה|תורה אור פ' נח ד"ה מים רבים.}}. | ||
דאָס זעלבע - ווערט דאָרט אין תורה אור אויספירלעך דערקלערט - איז אויך בנוגע דאַגות און טרדות פון פרנסה, וועלכע ווערן אָנגערופן "מים רבים" (פיל וואַסערן), שווענקען זיי אראָפּ ביים מענטשן די ענינים וועלכע דאַרפן ניט זיין, און פּועל'ן דערמיט אויך אַ "נייחא דרוחא". <br> | |||
ב. די דערקלערונג וועגן דער שייכות צווישן דאגות הפרנסה, מבול און מקווה - איז אַזוי: <br> | |||
דער פנימיות'דיקער ענין פון מקוה איז "ביטול", אַזוי ווי דער רמב"ם{{הלכות מקוואות פרק יא הלכה יב (בשינוי לשון קצת).}} שרייבט "שיטבול במי הדעת הטהור" (ער זאָל זיך טובל זיין אין די וואַסערן פון ריינעם דעת). דעריבער דאַרף אַ מקוה האַלטן פערציק סאה, וואָס דאָס איז די מאָס "שכל גופו עולה בהן"{{הערה|חגיגה יא, א.}}, ד. ה. וואָס זיי נעמען אַרום דעם גאַנצן מענטשלעכן קערפער, און "טבילה" איז די זעלבע אותיות ווי "הביטל"{{הערה|סידור סוף כוונת המקוה}}, ד. ה. אַזדער ביטול וואָס ער גייט ארויס פון זיין איך פּועל'ט אין אים אן עלי' (דערהויבונג), אז ער ווערט אַ כלי צו קדושה. | |||
גרסה מ־13:42, 15 ביולי 2025
| לקוטי שיחות |
|---|
| חלק א |
| בראשית • נח • לך לך • וירא • חיי שרה • תולדות • ויצא • וישלח (י"ט כסלו) • וישב • מקץ • ויגש • ויחי • שמות • וארא • בא (ויו"ד שבט) • בשלח • ט"ו בשבט • יתרו • משפטים • תרומה • תצוה • פורים קטן • תשא • ויקהל • אדר • פקודי • ויקרא • זכור • פורים • צו • שמיני • תזריע • מצורע (שבת הגדול) • שבת הגדול • פסח • אחרי • קדושים • אמור • בהר • בחוקותי (ל"ג בעומר) • ל"ג בעומר |
א. אין תורה אור פ' נח ווערט דערקלערט, אַז דער מבול איז געווען ניט נאָר א שטראָף, נאָר אויך אַן ענין פון טהרה (רייניקונג) - דער מבול האָט מטהר געווען די וועלט, וועלכע איז פאַרן מבול געווען אַן אומריינע. און דערפאַר איז דער מבול געווען 40 טעג - אנטקעגן די 40 סאָה פון מקוה. דערפאַר ווערט דער מבול אָנגערופן "מי נח"[1] - נייחא דרוחא (נחת רוח)[2].
דאָס זעלבע - ווערט דאָרט אין תורה אור אויספירלעך דערקלערט - איז אויך בנוגע דאַגות און טרדות פון פרנסה, וועלכע ווערן אָנגערופן "מים רבים" (פיל וואַסערן), שווענקען זיי אראָפּ ביים מענטשן די ענינים וועלכע דאַרפן ניט זיין, און פּועל'ן דערמיט אויך אַ "נייחא דרוחא".
ב. די דערקלערונג וועגן דער שייכות צווישן דאגות הפרנסה, מבול און מקווה - איז אַזוי:
דער פנימיות'דיקער ענין פון מקוה איז "ביטול", אַזוי ווי דער רמב"םתבנית:הלכות מקוואות פרק יא הלכה יב (בשינוי לשון קצת). שרייבט "שיטבול במי הדעת הטהור" (ער זאָל זיך טובל זיין אין די וואַסערן פון ריינעם דעת). דעריבער דאַרף אַ מקוה האַלטן פערציק סאה, וואָס דאָס איז די מאָס "שכל גופו עולה בהן"[3], ד. ה. וואָס זיי נעמען אַרום דעם גאַנצן מענטשלעכן קערפער, און "טבילה" איז די זעלבע אותיות ווי "הביטל"[4], ד. ה. אַזדער ביטול וואָס ער גייט ארויס פון זיין איך פּועל'ט אין אים אן עלי' (דערהויבונג), אז ער ווערט אַ כלי צו קדושה.